1951 yılında Sürmene-Trabzon'da doğmuştur. Evli ve üç çocuğu vardır. 35 yıldan bu yana fotoğrafla amatör olarak uğraşmakta olup; çok sayıda saydam gösterileri yapmış, karma ve kişisel sergiler açmıştır. Fotoğraf alanında ödülleri vardır. Seçici kurul üyelikleri yapmıştır. Fotoğraf çalışmalarını genellikle doğa ve insan üzerinde yoğunlaştırmıştır.

Fotoğraf derneklerinin örgütlenmesi konusunda deneyim sahibi olan Sarıkoç, uzun zamandır dernekçilik yapmaktadır. FOTOĞRAF SANATI KURUMU'nun kurucu başkanı olup memurluktan emekli olduktan sonra kendine ait "FOTOĞRAF PAZARI" adlı işyerinde çalışmaktadır. Al Gözüm Seyreyle "KARADENİZ'DEN" isimli bir de albümü vardır.

TRABZON 2006, Trabzon Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınından
Trabzon'da Tarım
Trabzon ili; Kuzey Doğu Anadolu'nun Karadeniz kıyısında olup toplam yüzölçümü 4685 km2'dir. İl topraklarının % 30'u dağlık, %60'ı kıyıdan içeriye doğru gidildikçe yükselen engebeli bir arazi, % 10 ise düzlüktür. İl sınırları içinde yerleşim çoğunlukla düzlükler ve yamaçlarda toplanmıştır. Dağları yararak denize dik olarak dökülen hızlı akışlı akarsular yüzey şekillerini sık bir şekilde parçaladığından yerleşim İç Anadolu'nun aksine burada dağınık şekildedir. İlin toplam arazisinin sadece 1599 ha. sulanabilir özelliktedir. İlimiz 468.500 ha.'lık toplam araziye sahiptir. Bunun % 23'ünde tarım yapılmakta, % 24'ü çayır mera, % 39'u orman, % 14'ü ise ürün getirmeyen boş arazidir. 110092 ha.'lık tarım arazisinin ancak % 13'ü 1.ve 2. sınıf tarım arazisinden oluşmaktadır. Geriye kalan arazilerde tarım yapılabilmesi için drenaj veya teraslama gibi çok özel toprak iyileştirme tedbirlerinin alınması gerekmektedir.

Buna rağmen Trabzon çiftçileri geniş bir alana sahip özel uğraşı isteyen bu arazilerde özel koruma tedbirleri alınmadan yıllardır yetiştiricilik yapmaktadır. Ekonomik olarak yetiştiriciliği yapılan ürünlere bakıldığında, işlenen arazilerin % 44'ü ile Fındık ilk sırayı alırken, ikinci sırada Mısır (%28), üçünçü sırada çay (%15), dördüncü sırada patates (%7), yer almaktadır. Tütün, sebze, kurufasulye, yem bitkileri ve arpa ise geri kalan %6'lık alanda yetiştirilen önemli ürünlerdir.

Trabzon'un deniz kıyısı boyunca sıralanan ilçelerinden batıya doğru fındık üretimi ağırlık kazanırken Rize'ye yakın doğu ilçelerinde çay yetiştirme alanları ağırlık kazanmıştır. Deniz kıyısından içeriye doğru gidildiğinde rakımı yüksek ilçeler ise hayvancılık ön plana çıkmaktadır. Fındığın getirisinden memnun olmayan üreticiler farklı arayışlara girmiş, Tarım İl Müdürlüğü'nün de desteklemesi ile kivi, örtüaltı sebzecilik, çilek, bodur meyve (elma, kiraz), ceviz, Trabzon hurması, ahududu, böğürtlen gibi ürünler yetiştirilmeye başlanmıştır.

Son yıllarda daha sağlıklı ürün, daha sağlıklı çevre anlayışına dayalı üretim olan organik üretim, ilimizde de yapılmaya başlamıştır. Organik olarak fındık, çay ve bal üretimi yapılmaktadır. Henüz çok yaygınlaşmayan organik tarımda üretim miktarları ilimizde Fındıkta 1506 ha., çayda 17,3 ha. alanda, bal üretiminde ise 300 kovan düzeyindedir.

Trabzon ılıman iklim özelliği bakımından bir çok meyve türünün yetiştirilmesine uygundur. Ekonomik anlamda yetiştiriciliği yapılmasa da, Turunçgiller (mandarin, limon, portakal), elma, armut, ayva, erik, kiraz, şeftali, incir, trabzonhurması, ceviz, kestane, çilek, ahududu ve böğürtlen yetiştiriciliği yapılan meyvelerdir. Bölgenin kendine özgü meyvesi karayemiş ile kokulu üzüm (isabella) ise yörede vazgeçilmez meyvelerdendir. Nemli iklime adapte olmuş uzun yıllardır yetiştirilen meyve çeşitleri yöre insanı tarafından çok sevilmektedir. Başta karayemiş ve kokulu üzüm (isabella)'nın yanı sıra elma çeşitlerinden laz elması, Yomra elması, kabak elması, armut çeşitlerinden kuş armudu, eğrisap armudu gibi isimler verilen çeşitlerin yanı sıra daha bir çok çeşit yörede sevilerek üretilip tüketilmektedir.
Köylü kadınların küçük bahçelerinde yetiştirdikleri ya da doğada kendiliğinden yetişen bitkileri toplayarak sebze olarak tükettikleri bir çok bitki bulunmaktadır. Bunların başında karalahana ilk sırayı almaktadır. Yetiştirilen önemli sebzelerden birisi de pazı'dır. Doğadan toplanarak tüketilen ısırgan otu, semiz otu, tomara, lafir tepesi vb. bitkiler de bolca tüketilenler arasındadır.

Trabzon'da Hayvancılık
Trabzon'da hayvancılık, çiftçiler için önemli bir geçim kaynağıdır. Dağınık ve dar, buna karşın oldukça engebeli alanlara yerleşmiş bulunan köylerde çiftçiler ancak 3-4 baş hayvan besleyebilecek olanaklara sahiptir. Coğrafi koşulların yanında bakım ve beslenme durumu halkı ahır hayvancılığına yöneltmiştir. Kışları ahırlarda beslenen hayvanları, önce mezra, daha sonra yazın yaylalara çıkartılmakta ve 3-4 ay yaylada kaldıktan sonra tekrar dönülmektedir.
Yem bitkisi yetiştiriciliği hayvan yetiştiriciliği için önemli olmakla birlikte arazi darlığı nedeniyle çok az olmaktadır. Son zamanlarda yem bitkisi yetiştiriciliği yeniden özendirilmektedir. (Fiğ, hayvan pancarı, silajlık mısır).
Hayvancılıkta kaba yem ihtiyacı Erzurum, Bayburt, Gümüşhane gibi illerden gelen kuru ot vs. ile karşılanmaktadır. Son zamanlarda yeni yeni kabul gören silaj yapımı ile bu açık kapatılmaya çalışılmaktadır. Yaylaların hayvan beslenme kaynağı olmasının yanı sıra Karadeniz insanı için ayrı bir yeri vardır. Yaylaların güzel doğası, temiz havasının yanı sıra festivalleri ve yayla evleri ile yaylalar Yayla Turizmi ile yerli ve yabancı turistler ile yöre insanına hizmet etmektedir.