Göneşara yukarı kol verip Kohlaca'ya,
Baksaydık köy başından Kulle'ye, Simbaca'ya.
Erken karayemişi doldursak kuficaya,
Gosvalar payı bizden alma uğraşındadır.

Ligarbanın tadına bakmadan kanmaz yürek,
Bir avuç fuska yoksa yola aldanmaz yürek,
Bir dizi hamurcara... Gerisi neye gerek!
Lezzetin reçetesi dağların aşındadır.

Dillenir cifin, komar Ağulot'a varınca,
Eski şen zamanlardan bir türkü ayarınca.
Dalda minik cikcirna ve yerdeki karınca,
Bu şahane besteye uyma yarışındadır.

Kahvadüzü'nde durur zamanın zembereği,
Buluşturur bir kahve geçmişle geleceği.
Kırk yıllık dostlukların ölümsüz kelebeği,
Gönüller ülkesine sonsuz uçuşundadır.

Çomakdüzü üstünden Araklı'ya bir nazar,
Sonra gözden kaybolur deniz de azar azar.
Hastanın şifasını burada dağlar yazar,
Sanırsın Âb-ı Hayat Mercan yokuşundadır.

Soğuksu ilk duraktır, Yarıyol'u geçince.
Söner yürek ateşi bir avuç su içince.
Uzaklardan ses verir inceden bir kemençe,
Gençler horona durmuş, gökler alkışındadır.

Doğum bir efsanedir Ebeler hanlarında.
Ölüm ise bir destan Kangeller meydanında.
Harmantepe sırtları, şehitler yatağında,
Karadeniz uşağı mertlik savaşındadır.

Kimbilir hangi çağın ormanlar bakiyesi,
Ağaçbaşı'nda toprak, ateşin sermayesi.
Tabiatın insana emsalsiz hediyesi,
Ayak bastığın yerin her bir karışındadır.

Ses verir Seslikaya yılların arkasından,
Sıyrılır bir anda ruh bedenin hırkasından.
Ne acıdan iz kalır, ne ölüm korkusundan,
Huzur, kor dudakların son yakarışındadır.

Sulak'ın ortasında küçük bir ırmak akar,
Yayla çimenlerine gümüşten sırma kakar.
Taşlar arasından bir yavru gelincik bakar,
Suların duruluğu masum bakışındadır.

Dön ki Uyku Dağı'nı Kurtlusu göze gelir.
Kaç pınar dere olur, dağdan kaç göze gelir?
Kurtlar ulur yüceden, heybeti göze gelir.
Türk'ün şanlı destanı Madur'un döşündedir.

Bulutlar bir yastıktır omuzunda, saçında,
Çimenler bir seccade ayağının ucunda,
Gökyüzü gözlerinde, dumanlar avucunda,
Kirpiklerin duası günün batışındadır.

Bakmaya doyamazsın bu doyumsuz tabloya.
Ne dil yeter tarife, ne lügat anlatmaya.
Yaradan'ın sırrından en ince işli oya,
Dağların dokusunda, Coşk'un nakışındadır.

İmamoğlu tüketse ömür denen serveti;
Ayırmaz hiç yanından o kutsal emaneti,
Bu köylerin sevdası, yaylaların hasreti
Son nefesine kadar yürek atışındadır..!

ENDER İMAMOĞLU - 2009