Kısa ve nettir türkülerimiz. Öyle lafı geveleme, uzatma yoktur türkülerimizde. Ne denecekse söylenir. Hüküm verilir, mesaj iletilir, kısadır. Acılar özlemler, sevinçler, sevgiler, yergiler hep bir türkülerde dile gelir. Coşku dolu yürekler kemençenin eşliğinde söyler türküsünü. Söyler türküsünü de, yol olur bu türkü dağ aşar, deniz aşar, gurbet aşar sevgilinin gözünde kimi zaman bir damla yaş, kimi zaman da gülen yüzde bir çiçek olur, açar...

Yöre türkülerinde sadece sevda yoktur. Savaş, sel, çığ, vurgun, toprak kayması, gibi durumlarda yakılan ağıtlar birer türkü olmaktan çok destanımsı özellikler taşımaktadır.

Halk edebiyatımızın en yaygın ürünlerinden olan mani biçimindeki türkülerimiz kendiliğinden doğaçlama olarak dökülür, kemençenin tellerinde ezgi olur.

Mani Örnekleri :

Gara gara gazanlar Gara yazı yazanlar Cennet yüzü görmesin Aramızı bozanlar Çömber çömber üstüne Çömber bağlamadın mi Asker ettiler beni E gız ağlamadın mı Yaylanın çimenini Topladuk elek elek Buldur bile gezerduk Bu yıl ayırdı felek. Çıkardum mallarımu En önünde sarisi Geldi geçti yanımdan Yüreğumun yarisi. Derenin gıyısında Olta attum baluğa Onbeş yaşında idum Başladum sevdaluğa. Yaylanın çimenine Bi tavukla bi cücük Oturduk sevtaluğa İkimiz de küçücük

Atma Türküler :

Atma türkü geleneği yöremizde yaygındır. Karşılıklı olarak bir konu üzerinde türküler oluşturulduğu gibi, herhangi bir eğlence mekanında da atma türküler söylenir. Çoğu zaman kemençe eşliğinde doğaçlama yoluyla söylenen atma türküler yoluyla sanatçıların birbirlerinin ustalıklarını da denemiş olurlar.

Derin derin göllerin Dibine dalacağım Ahdettum yemun ettum Kız seni alacağum.

Derin derin göllerin Dibine dalamazsın Ne kadar yemin etsen Sen beni alamazsın.

Uşak gelme peşume Anamın tek kızıyım Nazar edersun beni Göğlerin yılduzuyum.

Böyü kavağum böyü Göğe mi alacasun Almam seni deyisun Bekar mı kalacasun